پترولوژی و پتروژنز نهشته های آذرآواری جنوب شرق آتشفشان دماوند و تعیین گسترش آنها

چکیده در منطقه جنوب شرق آتشفشان دماوند، نهشته های آذرآواری در پهنه ای وسیعی برجای مانده اند و طبق شواهد صحرایی انجام شده، این نهشته ها شامل نهشته های ریزشی، نهشته های جریانی پامیس و لاهار بوده و نهشته های نوع سرج مشاهده نشده است. کانی های اصلی موجود در پامیس های داسیتی، پلاژیوکلاز، پیروکسن و بیوتیت بوده که در یک زمینه ی شیشه ای قرار گرفته اند. بافت های موجود در این سنگ ها، بافت هیالوپورفیری وگلومروپورفیری می باشد. وجود شواهد ناتعادلی مانند بافت غربالی، گردشدگی و حاشیه خورده شده و اپاسیته شدن در فنوکریست ها، احتمالاً بر اثر کاهش فشار در حین صعود ماگما به سطح زمین است. نمونه های آنالیز شده شامل قطعات پامیس، قطعات سنگی همراه با پامیس ها و نمونه های خاکستر است. ترکیب شیمیایی این نمونه ها، تراکی آندزیت، تراکی داسیت، داسیت و ریولیت می باشد. سری ماگمایی این سنگ های آتشفشانی کالک آلکالن پتاسیم بالا تا شوشونیتی قرار می گیرند. نمودارهای هارکر تا حدودی روند تبلور تفریقی را برای نمونه های مورد مطالعه نشان می دهند. در نمودارهای ژئوشیمی تعیین محیط تکتونیکی، سنگ های مورد بررسی احتمالاً در کمان آتشفشانی حاشیه فعال قاره ای تشکیل شده اند. تمرکز عناصر کمیاب ناسازگار به هنجار شده با انواع الگوهای morb، گوشته ی اولیه و کندریت نشان می دهد که در همه الگوها، غنی شدگی قابل توجهی از lile و lree، تهی شدگی از hfse و hree مشاهده می شود. کلمات کلیدی: جنوب شرق آتشفشان دماوند، نهشته های آذرآواری، پامیس، کمان آتشفشانی